Einde.

Aan al het goede komt een eind, dus zo ook aan mijn semester hier in Korea. Het was echt een super geweldige ervaring, ik kan het denk ik wel de ervaring noemen die ik nodig had. Ik heb super veel aardige mensen ontmoet, veel over andere culturen geleerd, maar ik heb misschien nog wel het meest over mijzelf geleerd. Het is echt een soort spiegel om tussen mensen van andere culturen te zitten, omdat je pas echt goed kan zien hoe je zelf in elkaar zit. Ik heb de tijd dan ook proberen te gebruiken om mijzelf aan te pakken. Er zijn verschillende dingen die ik nu zal noemen.

Ten eerste, mensen zijn gewoontedieren. Hier bedoel ik mee: in Nederland zat ik in mijn oude ritme. Ik probeerde echt meer gemotiveerd te worden, maar zo gauw als ik in mijn oude gewoontes viel lukte het niet. Opzich is dit natuurlijk niet raar, je gewoontes zijn een van de dingen die je maken tot wie je bent. Maar als je niet tevreden bent met deze gewoontes moet je er bewust van worden en proberen ze te veranderen. Ik heb artikelen gelezen die zeggen als je een gewoonte langer dan een paar weken aanhoud ze in je hersenen slijpen. Ik heb voordat ik hier naartoe ben gekomen bepaalde dingen bedacht die ik wou veranderen. Deze dingen naleven ging echt makkelijker dan gedacht, omdat het gewoon was in mijn hoofd. Ik had ver van te voren alles precies op een rijtje, en daarna was het alleen nog maar een kwestie van uitvoeren. In plaats van een fles frisdrank, kocht ik een fles water. Als ik eten bestelde koos ik een gezonde maaltijd. En sporten ging automatisch nadat mijn hersenen en lichaam er een ritme in hadden gevonden. Dit ga ik in Nederland ook toepassen. Ik voel nu al dat mijn hersenen net zoals vroeger er een uitweg uit willen maken door te typen: ik DENK dat ik dit in Nederland ook ga toepassen, maar ik ben er zeker van dat het gaat lukken.

Dit werkte trouwens ook voor mijn schoolwerk. Sinds dat ik nu voor me zie dat ik mijn opleiding voor mijzelf doe, en weet waar ik naartoe wil, is de motivatie makkelijk te vinden. Eerlijk is eerlijk, ik ben ook gestopt met computerspellen spelen. Het is erg makkelijk als je je verveeld om voor de computer of de tv te gaan zitten. En er is zoveel op deze media te doen dat je ook nooit verveeld raakt, dus voor je het weet zit je er de hele dag achter. Dit werkt volgens mij niet alleen voor mij, maar voor heel veel mensen. Hier zijn deze dingen media namelijk ook op ingesteld: elke keer nieuwe prikkels geven zodat je hersenen niet verveeld raken. Het heeft alles samen in ieder geval voor mij gewerkt, want ik heb al mijn vakken afgesloten met een A+, wat een 10 is voor alle vakken in Nederland. Dit wordt wel verlaagd naar een 9 in Nederland, maar dat vind ik wel prima, want het niveau lag ook wel lager. Het voelt daarom een beetje als half mijn verdiensten en half het niveau van de universiteit, maar toch ben ik blij om mijn tijd hier zo af te sluiten.

Er zijn een paar dingen die ik wil gaan doen met de dingen die ik hier heb geleerd: Ten eerste wil ik mijn Bachelor aan het eind van volgend jaar hebben. In alle eerlijkheid moet dit ook gewoon, omdat ik al een jaar vertraging heb. Maar toch is dit wel iets wat voorop staat wat ik volgend jaar moet/wil halen. Ten tweede wil ik zo snel als het schooljaar begint gezond gaan eten en veel sporten. Het was hier in Korea lastig om echt mijn voeding goed te regelen, omdat ik altijd buiten de deur at, en het lastig was om gezonde spullen te krijgen in supermarkten. In Nederland heb ik hier zelf weer vat op en dit wil ik dus vanaf het begin aanpakken. Dit betekend ook minimaal vijf keer in de week sporten. Drie keer cardio en twee keer krachttraining begin ik mee, en dan kijk ik hoe dat aanslaat. Als er mensen zijn die ook graag wat gezonder willen doen dan mag je best contact met mij opnemen. Hoe meer zielen hoe meer vreugd. Concluderend is denk ik dit: Ik heb net als iedereen dromen van dingen die ik wil bereiken, maar ik zie nu in dat ik van mijn reet af moet komen en de dromen zelf moet gaan ophalen. En deze manier van over dingen denken maakt alles een stuk leuker. Dit is de mindset die ik nooit naleefde, maar hier heb gevonden.. bedankt Korea.

Wat ga ik mijn tijd in Korea nog doen? Nou eigenlijk zit mijn tijd bij Ajou er al 10 dagen op. Ik heb deze dagen gevuld met reizen. 4 Dagen ben ik met een Nederlandse jongen en twee Finnen naar Jeju eiland gegaan, dit is een Koreaans eiland Zuid van Korea. Nadat zij weggingen ben ik nog een dag gebleven om de hoogste berg van Korea te beklimmen (Mt. Hallasan, 1950m). Het voelt een beetje symbolisch alsof ik nu Korea met een gerust hart kan achterlaten omdat ik het hoogste punt heb bereikt, haha. Na Jeju ben ik naar Busan gegaan, vanuit waar ik nu dit verslag typ. Ik reis nu dus in mijn eentje, omdat ik dit graag wou proberen, maar ik moet zeggen dat er voordelen en nadelen aanzitten. Toch zit er een nadeel aan waardoor ik denk ik samen reizen leuker vind en dat is dit. Ik heb hier echt hele vette dingen gezien, maar het voelt veel minder leuk als je het niet met iemand kan delen. Ik weet niet of jullie de film 'Into the wild' hebben gezien (zo niet, dan is het een aanrader). Ik ga niet eens uitleggen wat de vergelijking is want die film moet je gewoon zelf kijken, haha. Het voetl nu een beejte zo: al maak ik iets heel vets mee, het is altijd leuker om het met iemand anders mee te maken en het te delen, dat maakt het echter ofzo. Toch ben ik blij dat ik alleen heb gereisd, ik ben namelijk weer een ervaring rijker. Over drie dagen komt Sanne aan in Zuid-Korea. Ik ga haar dan een week Zuid-Korea laten zien, en hierna vertrekken we naar Indonesie voor drie weken. Hier zullen we drie weken vanaf Java richting het oosten, naar Lombok, reizen. Er zijn dus nog genoeg avondturen in het verschiet.

Dan wil ik als allerlaatste jullie nog bedanken. Ik vind het erg leuk dat zoveel mensen mijn blogs hebben gelezen, dit maakte ook dat ik er elke keer weer met genoegen tijd in heb gestoken. Hopelijk hebben jullie een beeld kunnen vormen van mijn tijd hier. Natuurlijk zijn deze blogs maar een fractie van wat ik heb meegemaakt, maar ik kon jammergenoeg niet alles delen. Ik zie er naar uit om iedereen weer te zien.

Tot snel in Nederland!

Peter