D-Day

Wat gaat de tijd toch snel. Het ene moment krijg je een mailtje dat je bent geaccepteerd voor een universiteit, en het andere moment staat het avontuur op het punt om te beginnen. Over enkele uren neem ik afscheid van het mooiste meisje wie bestaat en brengen mijn ouders mij naar Schiphol. In deze blogpost zal ik uitleggen waarom ik voor Korea heb gekozen en wat ik verwacht van Korea.


Voordat jullie verder lezen raad ik jullie aan om deze playlist aan te zetten. http://8tracks.com/mochimochi/mochimochi-s-infinite-kpop-mix Let vooral op hoe Koreaans en Engels zich moeiteloos, per zin, kan afwisselen.

Korea was niet direct het land waar ik per se naartoe moest. Als iemand mij aan het begin van mijn studie vroeg naar welk land ik graag wou gaan zei ik 'Azië'. Natuurlijk weet ik ook dat dit geen land is, maar mijn hoofd wees die algemene kant op. Toen ik stap één van het plan: 'mijn propedeuse in één jaar halen' had gehaald, was het tijd om de keuze naar welk land te gaan te maken. Voor mijzelf vielen alle landen af behalve China en Korea. Voor de toewijzing van een land binnen onze faculteit mogen we ons aanmelden voor drie universiteiten. Het board wie die keuze maakt kijkt dan enkel naar het gemiddelde van je cijfers en of je de propedeuse in één jaar hebt gehaald. Veel mensen die naar Azië willen kiezen voor China. Aangezien ik Korea minstens zo interessant vind als China en mijn cijfers nou niet waren om van de daken te schreeuwen, zette ik mijn zinnen op Korea. Waarom zou ik het riskeren om uitgeloot te worden voor al mijn drie keuzes, als ik ook met de juiste keuzes zeker kan weten dat ik naar het verre oosten kan. Van deze keuze heb ik nog nooit spijt gehad, ik ben zelfs erg blij dat ik dit heb gedaan.

Maar wat verwacht ik nou eigenlijk van Korea? Net als de meeste mensen die ik spreek vind ik het zelf ook lastig in te schatten. Volgens mij zijn er veel westerse invloeden in Korea, maar hebben ze wel hun eigen cultuur. Ik heb zelf eens gekeken naar de Hofstede dimensies, aangezien ze mijn medestudenten en mij hiermee doodgooien op mijn studie. Voor degene die dit er nog nooit van hebben gehoord: de hofstede dimensies zijn een soort theorie die landen op een paar verschillende punten vergelijkt. (Als je het interessant vind kan je hier eens kijken: http://geert-hofstede.com/netherlands.html). Het grootste verschil is op het individualistische tegen collectieve vlak. Ik verwacht dus dat er in Korea, in tegenstelling tot Nederland, een gevoel heerst dat ze dingen samen willen bereiken.
Natuurlijk verwacht ik ook andere dingen die je bij elk verschillend land zou verwachten. Ik zie vooral erg uit naar het eten. In de reisverslagen van andere studenten heb ik gelezen dat uit eten gaan goedkoper is dan zelf koken. Ik kan nou niet echt zeggen dat ik hier heel erg van baal. Koken vind ik absoluut niet erg, best leuk zelfs. Echter vind ik het nog leuker om met een paar vrienden mijn voetjes (zonder schoenen en in de kleermakerszit?) onder een tafel te schuiven en dan genieten van een borrel en lekker eten.

Over eten gesproken, ik heb gisteren super lekker bij het Voorhuys in Emmeloord gegeten, echt een aanrader. Ook ga ik nu nog een lekker maaltijdje gekookt door mijn vader eten.

Ik denk dat ik vandaag nog wel wat meer typ als ik moet wachten in de Lobby voor mijn vlucht.


Voor nu: tot ziens, of in het koreaans 안녕히 가세요(mijn volgende blogpost zal in het koreaans zijn. Best makkelijk taaltje om te begrijpen toch?)