Ontmoeting met de bergen

Hallo trouwe lezers. Ik hoor van mensen dat ze het leuk vinden om deze blogs te lezen. Natuurlijk ben ik blij omdat te horen! Dit moedigt mij ook aan om hier, liggend op mijn (wat harde) bed, een nieuwe post te schrijven.

De 'normale' weken zijn nu begonnen: vakken volgen, bedenken waar je gaat eten, en kijken welke feestjes je mee kan pakken. De vakken die ik volg zijn tot nu toe nog allemaal interessant. Ik volg Entrepeneurship, hierin gaan we langs alle facetten van een eigen bedrijf starten. Strategic management, waarin we onderzoeken hoe je een bedrijf strategisch in een markt kan plaatsen. Business communication, hierin leren we hoe je goed omgaat met interculturele communicatie. Hele leuke en praktische dingen komen hierbij langs: geef je je visitekaartje bij het begin van een gesprek of niet? Wie steekt als eerste zijn/haar hand uit bij een ontmoeting? Welke gebaren kunnen wel en niet in verschillende landen. Ook kwam er vorige week langs welke cadeaus echt niet kunnen in sommige landen. Bijvoorbeeld alcohol in landen in het midden-oosten (hier drinken ze geen alcohol) of een klok aan de chinezen (een klok spreek je hetzelfde uit als 'dood' in het chinees en hiermee wens je iemand dus eigenlijk de dood.)
Verder volg ik Current issues in Korean society. Hierbij gaan we, je raadt het niet, door problemen in de koreaanse maatschappij. Hierbij moet je denken aan het educatie-systeem, politiek, de oorlog met Noord-Korea, etc. Als hierbij interessante dingen langs komen zal ik dit natuurlijk met jullie delen, ik ben de kwaadste niet.
Tenslotte volg ik Korean Language. Koreaans zou een relatief makkelijke taal moeten zijn om te leren. Vroeger spraken mensen alleen chinees, echter is chinees een moeilijke taal. Hierdoor konden alleen de wijze mensen spreken (meestal de mannen!) en waren bijna alle vrouwen en kinderen analfabeet. Het antwoord hierop was het koreaanse alfabet, of Hangul. Dit alfabet werd in 1433 ingevoerd, zodat alle mensen deze taal konden leren. Op het plein waar ik op mijn foto sta staat een groot gouden beeld van de koning die het Hangul heeft afgekondigd. Ik zal hier morgen of vanavond een foto van uploaden. Op wikipedia lees ik: Hangul was designed so that even a commoner could learn to read and write; the Haerye says "A wise man can acquaint himself with them before the morning is over; a stupid man can learn them in the space of ten days." Over tien dagen moet ik dus bekend zijn met de letters!

Afgelopen Zaterdag heb ik mijn grenzen behoorlijk verlegd. Ik heb samen met 4 andere exchange students een hike naar Seoul gedaan. Dit was een behoorlijke afstand van 30km over twee bergen. Er was bijna geen enkel stukje recht. Hier hadden mijn Nederlandse benen behoorlijk moeite mee. We gingen om 7 uur 's ochtend weg en waren rond 6 uur 's avonds op de rand van Seoul. We wisten de weg gedeeltelijk. Gelukkig had ik op Facebook een hike groep in seoul gevonden die deze trip ook een keer had gemaakt. Op een post van hun had ik gezien hoe zij hadden gelopen en hier had ik een foto van gemaakt. Hierdoor konden we telkens aan mensen vragen waar de volgende bestemming was. Vaak in heel moeizaam Engels, maar iedereen was wel heel aardig.
Ik zal er geen doekjes om winden, deze trip was de zwaarste die ik ooit heb gemaakt. Na ongeveer vier uur berg op en af waren mijn benen al kapot. Het is alleen wel weer duidelijk geworden hoe geweldig het menselijk lichaam is. Nadat we over de helft waren was er geen weg terug meer, en dan gaat er een knop om in je hoofd. Ja, de bergen op en af is zwaar, maar toch vond mijn lichaam elke keer weer een beetje energie. Op en gegeven moment was het ook niet meer echt dat je moe bent zoals je moe bent als je gaat sporten.Waar ik aan het begin bij een klim buiten adem was en zweette als een otter, zweette ik na een paar uur bijna niet meer en was ook niet meer buiten adem. Op dat moment voel je gewoon je benen elke stap verzuren en elke stap voelt als een overwinning. Ook hielp het niet dat de wegen soms behoorlijk modderig en stijl waren. Hier moest je van boom naar boom lopen anders glee je 50 meter naar beneden. Ik kan het moeilijk in woorden beschrijven hoe je je voelt onder zo'n trip, maar het was een hele belevenis. Als iemand me zou vragen om het nog een keer te doen zou ik waarschijnlijk nee zeggen, maar ik ben toch blij dat ik het heb gedaan. Ik zal niet vergeten dat je nooit zomaar moet opgeven, want je hebt meer kracht dan je zelf denkt.

Zoals altijd bedankt voor het lezen, en vergeet vooral je vragen niet te stellen of gewoon een reactie achter te laten. Ik zal de vraag van John "Vieren koreanen hun verjaardag?" een andere keer beantwoorden, want ik ben voor deze keer uitgetypt. Ik kan al wel vast verklappen dat ze hier een koreaanse leeftijd en een internationale leeftijd hebben. Maar ik zal dit later verder uitleggen.

Bedankt voor het lezen en tot de volgende keer!