De Oostkust van Korea

Hallo allemaal! Zoals aangekondigd zou ik dit weekend een blog maken over mijn trip van vorig weekend, en beloftes moet je nakomen. Daarom ga ik er nu maar eens voor zitten om jullie te vertellen wat ik vorig (lang) weekend heb gedaan.

We hadden vorige week maandag en dinsdag vrij. Er waren hier twee nationale feestdagen: childrens day en buddhas birthday. Ze hebben hier inplaats van vader- en moederdag (gefeliciteerd aan alle moeders trouwens) een parents en een childrens day. Maandag waren de kinderen hier dus aan de beurt en dit betekende dat wij ook vrij waren van lessen. Dinsdag was het buddhas birthday. In mijn stadsgids van Seoul stond dat hier een super mooi festival bij zou zijn, wat je eigenlijk niet mocht missen. Het is zou een soort van parade zijn zoals wij in Nederland soms met bloemenkarren hebben, maar hier doen ze het met grote lampionnen in verschillende vormen. Er stond bij dat het in het weekend voor buddhas birthday zou zijn dus ik veronderstelde dat het deze zaterdag of zondag zou zijn. Toen ik vrijdag googelde waar het was kwam ik alleen voor de verassing te staan dat het het weekend ervoor al was geweest. Natuurlijk mijn eigen schuld dat ik niet eerder had gekeken wat de precieze datum was, maar ik baalde wel verschrikkelijk. Gelukkig zat er ook een goede kant aan dit treurige verhaal, want nu kon ik wel met een trip mee naar de oostkust die drie anderen gingen maken.

Zondagochtend twijfelde ik nog flink of ik wel mee zou gaan met de trip. De dag daarvoor was ik naar Seoul geweest met anderen en had daar denk ik wat verkeerd straatvoedsel gegeten. Mijn maag was namelijk flink van streek. Ook had ik twee dagen daarvoor mijn benen flink getraind. Iedereen kent het gevoel van spierpijn in zijn benen denk ik wel. Elke stap vertellen je benen je dat ze eigenlijk geen zin hebben om iets te doen. De mix van deze spierpijn en buikpijn gaf mij niet echt goede moed om drie dagen te gaan hiken. Toch heb ik gewoon maar doorgepakt, waar ik achteraf wel blij om ben.

We begonnen onze dag reizend naar Seoul om daar de bus te pakken naar de oostkust. Dit was een grote expres bus, waar wij de achterste stoelen hadden. Hoe weinig beenruimte ik in het vliegtuig naar Korea had, zoveel beenruimte had ik nu. Ik kon letterlijk mijn benen recht vooruit strekken en dan kon ik nét met mijn tenen de stoel voor mij aanraken. De trip was ongeveer 5 uur, maar ik heb genoten van het uitzicht en ook de nodige powernapjes gedaan, dus de 5 uren waren snel voorbij. Aangekomen op onze bestemming, dumpten we onze tassen bij een aardig vrouwtje van het guesthouse waar we sliepen. Hierna zijn we richting het natuurpark gelopen. Onderweg kwamen we allemaal kraampjes en restaurantjes tegen. We zijn eerst maar bij een restaurantje gestopt om wat te eten. Ik had bimbibab; dit is rijst met verschillende groente, wat je door elkaar husselt. Ook hadden we een pannenkoek en omelet met lente-ui en octopus. Dit was een gerecht uit deze regio, en het was erg lekker.

Met het nodige voedsel in de maag zijn we daarna het park ingelopen. Het was een park in de vallei van de bergen, met veel mooie aangezichten van bergen en watervallen. Ik durf het bijna niet te zeggen, maar ik begin veel plezier te krijgen in het rondlopen in de natuur. Ik voel me een beetje een oude lul als ik dat zeg, maar het is heel relaxt. Ook zijn de paden hier in Korea vaak geweldig. Wandelen is namelijk erg populair in Korea. Het is erg grappig hoeveel ouderen je ziet lopen in hun volledige uitrusting. Vaak compleet van dure merken zoals the North Face. We waren alleen al redelijk aan het einde van de dag, dus praktisch iedereen liep ons tegemoet om uit het park te gaan. Hier was ik blij mee, want het nadeel van de populariteit van het wandelen is dat je soms letterlijk in de rij staat op een berg. En in een sjokkende rij lopen is al hinderlijk als je in de stad loopt, dus je kan wel nagaan hoe vervelend het is als je een berg op probeert te lopen.

We liepen van waterval naar waterval in de vallei, en op deze manier hebben we toch nog alles kunnen zien. Op de terugweg van de waterval kwamen we in een natuurpad een klein oud boeddhistisch oord tegen. Het was in principe 3 huizen/tempeltjes. Ook hingen er, omdat het buddha’s birthday was, overal lampionnen. Het begon aardig donker te worden, dus al deze lampionnen stonden ook aan. Het resultaat was een beeld wat ik nooit zou vergeten: een buddistisch oord in de midden van de natuur, omringt met bergen en met prachtige lampionnen. Er was zelfs een monnik volledig in zijn gewaad die ons uitnodigde om een bak thee te komen drinken. Helaas was het al bijna te donker voor ons om de weg terug te vinden, dus dit konden we niet doen, maar het gebaar was al leuk.

Op de terugweg hebben we weer bij een restaurant een traditioneel gerecht gegeten en plaatselijke drank geproefd. Het gerecht was kip klaargemaakt in een snelkookpan, samen met pap. Ook kregen we appelwhisky van het restaurant, en dit was eigenlijk best lekker, terwijl ik normaal helemaal niet van whisky houd. Na onze buikjes volgegeten te hebben gingen we terug naar ons gast huis. Onze kamer bestond uit een toilet, een tv en dunne matjes om op te slapen. Ik had nog nooit eerder op de grond geslapen, maar het sliep eigenlijk niet slecht.

De volgende dag zijn we met een taxi naar het volgende gebied gegaan. Als we namelijk met de bus zouden gaan zou het vier uur duren, en met de taxi minder dan een uur. Ook was het maar een klein beetje duurder. De koreaanse taxichauffeur heeft ons allemaal dingen verteld over het gebied, en ook een plek voor ons geregeld bij een krabrestaurant. Ook heeft hij ons het nummer gegeven van de restauranteigenaar en we konden de taxichauffeur altijd bellen als we vragen hadden.

We zijn van een kustdorpje naar het zuiden gelopen voor ongeveer 20km langs allemaal kust en dorpjes tot we bij ons andere guesthouse aankwamen. Echt SUPER vet was dit. De paden gingen allemaal vlak langs de kust en sommige plekken van het pad waren over het strand, door de bergen of over stenen langs het water. Af en toe kwamen we door een dorpje waar we allemaal mensen tegen kwamen die zeewier verkochten of aan het vissen waren. Het was super lekker weer de hele dag en er waren niet zoveel mensen op de paden dus we konden in alle rust lopen. Ik had dit pad echt niet willen missen in mijn tijd hier, want het was waarschijnlijk de mooiste wandeling die ik tot nu toe heb gemaakt. Aan het einde van de dag kwamen we bij een windmolenpark waar we over alle bergen in de omgeving konden kijken, en we waren net op tijd voor de adembenemende zonsondergang. Een mooie dag dus.

Bij een van de dorpjes in het midden hebben we ’s middags de krab gegeten bij het restaurant waar de taxichauffeur ons naar had gewezen. Het was in het huis van ‘de president van het krabgebied.’ Dit hadden we nooit zelf gevonden dus het was heel vet dat de taxichauffeur ons hier mee had geholpen. Ik had nooit eerder krab gegeten dus dit was een leuke ervaring. Het duurde even voordat ik doorhad hoe je de krab moest knippen zodat het vlees heel bleef, maar toen ik het eenmaal onder de knie had ging het soepeltjes. Toen we alle poten ophadden kwam het vrouwtje van het huis ons helpen om de groene drap (poep?) uit de krab te halen om daar rijst mee te maken. Deze rijst was ook nog best te eten, al was het wel een beetje raar om het, niet echt appetijtelijk uitziende, groene van de krab te eten.

Verder was er ook nog iets kleins wat mij nog goed is bijgebleven en graag met jullie wil delen. ’S Avonds hebben we noedels gegeten in ons guesthouse, omdat we ’s middag de krab al hadden gegeten. We hadden de noedels gekocht bij een klein winkeltje in het dorpje. Toen we de noedels aan het koken waren in het huisje klopte er iemand aan de deur. De man van het winkeltje stond voor onze deur met een paar verse lente-uien in zijn hand. Omdat we al twee keer bij hem in het winkeltje waren geweest vermoedde hij dat we in dit guesthouse sliepen, en hij dacht dat wat lente-ui misschien wel lekker zou zijn bij de noedels. Ik vind het echt ongelooflijk vet dat zo’n man gewoon zijn winkel dicht doet om ons die uien te komen brengen. Hij kent ons niet, hij verdient er geen geld aan, sterker nog, hij verliest er misschien wel geld aan, en geeft wat van zijn eigen lente-ui weg. Super aardig dus, en het maakte de noedels zeker lekkerder!

Nog, één ding dan, want dit maakt het verhaal helemaal compleet. Ik vertelde jullie aan het begin dat ik zo baalde dat ik de optocht van buddha’s birthday had gemist. Nou.. soms lacht het geluk je gewoon toe. Toen we terug in Seoul waren gingen we naar Gangnam station (O-o-o-oppa gangnam style!) om een bus terug naar de universiteit te pakken. En je raadt het nooit: daar stonden een paar karren van de optocht te wachten om ergens anders naartoe te rijden. HA! Wat was ik blij. Echt heel vet om te die karren te zien. Het waren precies genoeg om echt een gevoel te kijken alsof ik de hele optocht had gezien. Ook waren er lang niet zoveel mensen als bij de echte optocht. We konden dus gemakkelijk om de karren heen lopen en alles van dichtbij zien. Ik zat te giechelen als een klein jongetje omdat ik zo’n geluk had.

Poe, ik zie dat het een lang verhaal is geworden. Toch was er nog zoveel meer wat ik eigenlijk wel had kunnen vertellen. Hopelijk vonden jullie het leuk te lezen en hopelijk gaan de foto’s nu ook een beetje voor jullie leven, want ik vind ze zelf erg mooi geworden!
Bedankt voor het lezen van dit (lange) verslag, en tot de volgende keer!

edit: Ik zie dat je op 'ga naar het overzicht', onder de foto's moet klikken om alle foto's te zien. Anders kan je alleen maar de eerste 20 zien. Ciao!