Waardering voor Nederland

He lezers! Het is weer tijd voor een blog uit Korea. Deze keer lijkt het me leuk om te vertellen wat ik eigenlijk mis aan Nederland en wat ik ben begonnen te waarderen. Om eerlijk te zijn had ik niet gedacht dat ik ooit zo’n tekst zou schrijven, want mijn beeld over Nederland was niet altijd te florissant. Ik vond de mensen vaak in zichzelf gekeerd en iedereen gaat maar zijn eigen gang. Ook had ik best gedacht dat ik verliefd kon worden op de collectieve cultuur in Azië. Maar guess what.. ik ben Nederland juist gaan waarderen, en ik zal jullie uitleggen waarom:

Ten eerste is collectivisme niet wat ik me er van had voorgesteld. Ik had het verwacht als een soort van saamhorigheid gevoel. Iedereen waardeert elkaar en gaat daardoor vriendelijk met elkaar om. Maar voor hoever ik het nu heb gezien zie ik het anders. Collectivisme is niet uit de groep willen vallen. Iedereen probeert in de groep mee te doen als één geheel. Poeh hee, dit is me toch een potje frustrerend om aan te zien. Mensen lopen als robots rond en durven niet te laten zien wat ze ECHT willen doen. En dit is dus één van de dingen die ik wel waardeer aan Nederland. Iedereen mag doen wat hij of zij zelf wil, en dit is goed! Op deze manier kunnen mensen samen komen die allemaal geïnteresseerd zijn in hetzelfde en passie hebben voor hetzelfde. Natuurlijk zijn er ook mensen in Nederland die mensen raar aankijken als ze iets anders doen dan wat het ‘normale’ beeld is, maar aan de andere kant boeit het ze ook weer niet. Dit is trouwens wel allemaal een generalisatie: ik heb ook Koreanen ontmoet die een hele andere mindset hebben. Ook geloof ik dat de hele cultuur hier over twintig jaar totaal anders is, maar dat kan ik nu niet allemaal uitleggen.

Verder mis ik Nederlandse supermarkten. Er zijn hier in Korea super veel kleine supermarktjes. Dit is handig, want er zit altijd wel ééntje op de hoek. Maar ze hebben lang niet zoveel spullen als de supermarkten in Nederland. Er zijn ook wel grote supermarkten in Korea, maar deze zijn niet te voet te bereiken. En dit is in een stad waar meer dan 1 miljoen mensen wonen. In Groningen is er altijd wel een supermarkt te voet te bereiken. Ik las voor mijn tijd in Korea een artikel in de krant dat Nederland op één stond met gezond voedsel en diversiteit in de supermarkten. Na het artikel gelezen te hebben dacht ik: “ja, dat klopt wel, de Nederlandse supermarkten zijn wel fijn.” Echter waardeerde ik het niet echt, want ik snapte niet hoe het anders kon. Nu smacht ik ernaar om een supermarkt binnen te lopen en mijn mandje vol te gooien met kaas, kwark, verse groenten, knakworsten, Italiaanse bollen, een chemisch toetje van 17 cent en fruit. Fruit is hier in Korea echt ongelooflijk duur. In een supermarkt betaal je gewoon rustig 4 euro voor een tros bananen. Ik koop het dan ook heel sporadisch en heb vitaminepillen om mijn vitaminelevel op peil te houden.

Nou nog eentje dan, want ik wil het deze keer kort houden. Ik mis denk ik mijn eigen leventje. Begrijp me niet verkeerd, ik heb het hier prima naar mijn zin, en heb ook geen heimwee, maar ik waardeer gewoon de kleine dingetjes van thuis. Ik heb het gevoel dat ik de cultuur hier nu snap en dat ik al veel heb geleerd. En dat maakt dat ik nu uitzie om gewoon weer mijn gewone leventje op te pakken. In de ochtend uit bed komen en mijn eigen bakje koffie met verse bonen zetten. Dan een muziekje opzetten, wat gewoon mogelijk is, omdat je geen kamergenoot hebt die ligt te slapen. Op je fietsje naar een college die daadwerkelijk van kwaliteit is. Het niveau van onderwijs ligt hier namelijk echt een stuk lager dan in Nederland. S avonds mijn eigen eten koken met een lekkere fles (van het allerlaagste schap in de supermarkt) wijn erbij. Haha, dat is het goede leven waar ik weer naar uitzie. Zo he, als ik dit terug lees voel ik me net een emo, maar zo erg is het niet. Het is gewoon dat ik mijn leven in Nederland prima vond, en dat je dat extra gaat waarderen als je dat van een andere kant ziet. Ik heb hier trouwens in Korea wel dingen opgepakt die ik zeker naar Nederland mee neem, maar dat is iets voor een blog voor later.

Bedankt voor het lezen! Nog even snel een update: het pak is binnen, en ik ben blij met hoe die is geworden. Over 6 dagen vlieg ik met nog twee Nederlanders naar de stranden van Boracay op de Filipijnen, zwaar leven. En deze weken ben ik bezig voor school om een paar eindprojecten af te maken. Volgende keer deel ik denk ik wat voor project ik zelf mee bezig ben, misschien kan ik dan wat feedback krijgen van mensen!

Groetjes vanuit Korea!