Koreaanse cultuur

Hallo trouwe lezers, leuk dat jullie er weer zijn voor een nieuw reisverslag. En tik-tok, de klok staat niet stil, want we zijn alweer op de helft van mijn tijd hier in Korea. Het gaat erg goed, en ik leer veel. Ook begin ik een redelijk beeld over de cultuur te krijgen. Dit alles ga ik denk ik vandaag met jullie delen.

Laat ik beginnen met de Koreaanse cultuur. Ik kwam laatst via Facebook bij een artikel over de Koreaanse werkcultuur. Dit artikel is echt heel interessant om te lezen, want geloof mij.. het klopt allemaal! En het is misschien iets wat jullie niet gelijk zullen geloven, maar Korea is het minst productieve land van the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD). Ik zal jullie de link geven, want het is het lezen waard: http://www.businesskorea.co.kr/article/3698/insider-perspective-seven-reasons-why-korea-has-worst-productivity-oecd

Maargoed, als mensen aan het begin van mijn reis vroegen waarom ik naar Korea wou dan antwoordde ik altijd: ik wil graag de cultuur leren kennen. Ik ben blij dat ik deze kant op gekomen ben, want de cultuur is toch een stuk anders dan ik had verwacht. Ten eerste de harde discipline: het is zeker waar dat Koreanen gedisciplineerd zijn, maar hier zit een kanttekening aan. Het is een van de confuciaanse waarde dat leren belangrijk is. En niet alleen leren, maar ook werken, is een belangrijke waarde. Het is dan ook waar dat Koreanen veel werken, en veel studeren. Maar stel jezelf even voor. Als wij in Nederland een toets hebben de volgende dag dan leren we, over het algemeen,maximaal tot een uurtje of 1 's nachts omdat we weten dat het belangrijk is om je hersenen ook wat rust te geven. Als het om werk gaat dan zit er ook een limiet aan. Hier in Korea is het gebruikelijk dat je gewoon de hele nacht in de bieb gaat zitten als je moet leren. Op de middelbare school zitten de leerlingen gemiddeld 16 uur per dag op school om zo hoog mogelijk in hun toelatingstoetsen voor de universiteit te scoren. Het is namelijk super belangrijk in welke universiteit je komt. Hoe hoger de universiteit op de ranglijst staat van scholen hoe hogere baan je over het algemeen krijgt. En de status van je baan is eigenlijk het meest belangrijke, denk ik. Er wordt hier met groot ontzag gepraat over de 'Samsung mannen.' Het is dan wel weer zo als je voor Samsung werkt dat Samsung ook verwacht dat je je leven aan hun wijdt. Ik heb verhalen gehoord dat kinderen hun vader niet meer herkende omdat hij altijd op het werk zat. Ook zijn in Samsung vakbonden niet toegestaan, en weinig mensen durven hier tegenin te gaan omdat ze denken dat Samsung, Hyundai en LG de hele economische drive van het land zijn, en daarom met rust gelaten moeten worden.

Maar ik dwaal af. Het gaat erom dat ze wel in de bieb zitten en veel werken, maar ongelooflijk onproductief zijn. Als ik hier naar de bieb ga dan moet ik vaak aan een opdracht werken of ik ga even een paar dingen voorbereiden of lezen. Hier ben ik dan maximaal anderhalf uur zoet mee, en dan ga ik weer even wat anders doen.Echter, als ik om mij heen kijk in de bieb liggen er minimaal een stuk of 10 Koreanen te slapen. En degene die niet liggen te slapen zitten een groot gedeelte van hun tijd met hun telefoons.

Oké, ik moet een alinea aan de telefoons hier wijden! Ik weet dat veel mensen een hekel hebben aan telefoons in Nederland. Mensen zitten ermee op feestjes, bellen de hele dag, en als er een vraag in de groep is pakt er altijd wel iemand zijn telefoon bij om het antwoord op te zoeken. Dit is in Korea nog tien keer zo erg. De mensen worden echt helemaal opgeslokt door hun telefoon. Ze lopen over straat letterlijk alleen maar starend naar hun telefoon. Ze lopen gewoon recht vooruit en als je dan bijna tegen ze aanloopt, en uit moet wijken, kijken ze even suf omhoog en lopen daarna weer verder. Ook zitten mensen in een restaurant vaak met hun telefoon. Echt absurd hoe mensen door hun telefoon opgeslokt kunnen worden.

Terug naar de werkhouding. We weten dat het belangrijk is voor Koreanen om veel te werken en te leren. Maar nu komt een essentiële vraag: "wat is veel werken en leren?" Er zijn hier twee antwoorden op: daadwerkelijk veel werk verrichten en veel uren ergens zitten. De Koreanen gaan, voor hoe ik het nu zie, voor de tweede optie. Ze leren zo lang mogelijk ergens, en de kwaliteit is minder belangrijk. Ook is het zo met werk dat Koreanen net zo lang als hun baas op het werk moeten zitten. Dit komt ook uit het confucianisme. Omdat de baas moet laten zien dat hij veel werkt, zit hij elke avond bijvoorbeeld tot 11 uur op zijn werk. Dit betekent dat alle mensen die onder hem werken ook tot 11 uur op het werk moeten zitten, anders wordt er raar naar je gekeken. Toch verandert je hoeveelheid werk er niet op. Daarom werken ze de hele dag maar rustig aan, of spelen maar wat op hun telefoon. Ik denk dat er hier aan productiviteit nog veel gewonnen kan worden in Korea.

Dan ga ik het nu hebben over het collectieve aspect. Ik zal het splitsen in een goed en een slecht aspect. Je moet altijd beginnen met het goede toch? Laat ik dat dan maar doen. Het goede aan de collectieve cultuur hier is dat iedereen met zijn hoofd één kant op staat. Iedereen wil dat het land het zo goed mogelijk doet, iedereen wil zo mooi mogelijk zijn en iedereen is trots op zijn land. Dit zorgt voor een soort van saamhorigheid in het land wat wij in Nederland missen. Misschien is dit wel het hele probleem met de allochtonen zat ik laatst te denken. De verschillende culturen botsen heel erg in Nederland. Ook is het niet dat we samen één doel voor ogen hebben, of ons samen als Nederlanders voelen. Waarom zouden we elkaar dan respecteren? Alle politici kunnen wel roepen, ja we moeten mensen niet over één kam scheren en iedereen moet elkaar gewoon leuk vinden, maar waarom zou je dit doen als er geen reden voor is. Mensen gaan elkaar niet uit het niets aardig vinden, een gezamenlijk doel is denk het beste om dit te doen. Maar terug naar Korea, het is hier dus goed te zien dat mensen allemaal vooruit willen en dit bindt de mensen samen.

Toch zitten er ook slechte kanten aan een collectieve samenleving. Veel exchange studenten, inclusief mijzelf, zien veel Koreanen als een soort robots. Er is bij veel mensen geen echte emotie af te lezen in hun gezichten en er mist een soort passie. Ze doen gewoon maar wat van ze gevraagd wordt en stellen verder geen vragen of voelen er geen emotie bij. Veel reacties op elkaar zijn nep, of erg volgens de norm, en betekenen daardoor vrij weinig. Het is hetzelfde met respect. Als je hier ouder bent, al is het maar één jaar, moet je al met groot respect behandelt worden. Dit zijn dus allemaal regeltjes en dingetjes om te laten zien dat je die ander respecteert. Maar in principe heeft het niets met respect te maken, vind ikzelf, maar je moet gewoon die regeltjes naleven anders val je buiten de groep. Erg lastig dus allemaal, maar wel interessant om te zien.

Oké dit was wel weer even genoeg over de cultuur. Het is allemaal best lastig om precies uit te leggen in een tekst, maar ik hoop dat jullie er wel een beetje een beeld van krijgen. Ik kan het altijd nog precies uitleggen als ik terug ben in het mooie Nederland. Ik dacht niet dat ik het ooit zou zeggen, maar zo slecht hebben we het niet in Nederland. Misschien is dit een leuk onderwerp voor de volgende keer.

Volgende week ga ik denk ik ook vragen beantwoorden. Want, ik ben niet vergeten dat er al verschillende vragen gesteld zijn! Stel dus gerust al je vragen!

Tot de volgende keer!